Recenzja spektaklu "Mister Barańczak" - marzec 2019 r.
W niedzielę 17.03. br. wybrałam się do Teatru Nowego na spektakl pt. "Mister Barańczak" w reżyserii wspaniałego Jerzego Satanowskiego. Jest to sztuka stosunkowo młoda - jej premiera odbyła się w 2013 roku, jeszcze za życia Stanisława Barańczaka.
Przedstawienie miało formę swego rodzaju hołdu dla wybitnego poznańskiego poety. Wszystkie dialogi w krótkich scenkach, z których składał się spektakl, były fragmentami twórczości artysty. Prezentowały one życie Pana Barańczaka w przystępny i nietuzinkowy sposób, jednak, jak nietrudno się domyślić, by móc w pełni skorzystać z walorów dzieła, warto było posiadać choć szczątkową wiedzę o życiu i twórczości poety. Informacje nie byłu podane na tacy. Do wielu konkluzji trzeba było dojść samemu.
Na specjalne wyróżnienie zasłużyła gra aktorska. Bohaterowie wręcz błyszczeli na tle ruchomej, skromnej, lecz niezwykle pomysłowej scenografii autorstwa Anny Tomczyńskiej. Oliwia Nazimek, Edyta Łukaszewska, Anna Mierzwa, Maria Rybarczyk, Julia Rybakowska, Radosław Elis, Mateusz Ławrzynowicz, Mariusz Puchalski oraz Waldemar Szczepaniak wykazali się jakże trudną umiejętnością przekazania widzom emocji płynących linijkami scenariusza.
Dodatkowych wrażeń dostarczała muzyka na żywo. Zespół muzyczny, w skład którego wchodzili: Jacek Skowroński (instrumenty klawiszowe), Grzegorz Kopala (gitary), Jarosław Wachowiak (saksofony, klarnet), Andrzej Mazurek (instrumenty perkusyjne) o Piotr Wiśniewski (kontrabas), często nawiązywali kontakt z aktorami. Bohaterowie podchodzili do muzyków, a czasem nawet grali krótkie fragmenty piosenek na instrumentach. Sprawiało to wrażenie luźnej atmosfery na scenie i bardzo pozytywnie wpływało na odbiór sztuki.
Uważam, że spektakl jest warty obejrzenia. Wszystkie elementy były szczegółowo dopracowane, a przedstawienie niezmiernie przyjemne w odbiorze.
Przedstawienie miało formę swego rodzaju hołdu dla wybitnego poznańskiego poety. Wszystkie dialogi w krótkich scenkach, z których składał się spektakl, były fragmentami twórczości artysty. Prezentowały one życie Pana Barańczaka w przystępny i nietuzinkowy sposób, jednak, jak nietrudno się domyślić, by móc w pełni skorzystać z walorów dzieła, warto było posiadać choć szczątkową wiedzę o życiu i twórczości poety. Informacje nie byłu podane na tacy. Do wielu konkluzji trzeba było dojść samemu.
Na specjalne wyróżnienie zasłużyła gra aktorska. Bohaterowie wręcz błyszczeli na tle ruchomej, skromnej, lecz niezwykle pomysłowej scenografii autorstwa Anny Tomczyńskiej. Oliwia Nazimek, Edyta Łukaszewska, Anna Mierzwa, Maria Rybarczyk, Julia Rybakowska, Radosław Elis, Mateusz Ławrzynowicz, Mariusz Puchalski oraz Waldemar Szczepaniak wykazali się jakże trudną umiejętnością przekazania widzom emocji płynących linijkami scenariusza.
Dodatkowych wrażeń dostarczała muzyka na żywo. Zespół muzyczny, w skład którego wchodzili: Jacek Skowroński (instrumenty klawiszowe), Grzegorz Kopala (gitary), Jarosław Wachowiak (saksofony, klarnet), Andrzej Mazurek (instrumenty perkusyjne) o Piotr Wiśniewski (kontrabas), często nawiązywali kontakt z aktorami. Bohaterowie podchodzili do muzyków, a czasem nawet grali krótkie fragmenty piosenek na instrumentach. Sprawiało to wrażenie luźnej atmosfery na scenie i bardzo pozytywnie wpływało na odbiór sztuki.
Uważam, że spektakl jest warty obejrzenia. Wszystkie elementy były szczegółowo dopracowane, a przedstawienie niezmiernie przyjemne w odbiorze.
Weronika Michalak
Komentarze
Prześlij komentarz