Recenzja spektaklu "Krakowiacy i Górale" - październik 2017 r.
Jedna z wielu interpretacji „Krakowiaków i Górali” spod pióra Wojciecha Bogusławskiego należy do młodego reżysera Michała Kmiecika, który już od kilku lat związany jest z Teatrem Polskim w Poznaniu. To właśnie tam wybieram się (wraz z kilkoma innymi uczniami ZSO 2) zimnego wieczoru 14 października 2017 roku. Liczę na to, że atmosfera na Dużej Scenie rozgrzeje zmarzniętych widzów, a następnie sprawi, że na resztę dnia nawet nieprzychylne warunki atmosferyczne nie odciągną naszych myśli od rozważań na temat spektaklu. Gasną światła, ale kurtyna się nie podnosi. Oto zza niej wyłania się postać grana przez elektryzującą Ewę Szumską. Wiem, że mam do czynienia z silną postacią, feministką idealną. Jej wykonanie „Marszu Kosynierów” wbija w fotel. Przekonujące, pewnie zagrane. Bez wątpliwości pierwsza scena rozbudza w każdym ducha patrioty. Po odsłonięciu kurtyny uwagę od razu przykuwa scenografia przepełniona symboliką nawiązującą do współczesnej Rzeczypospolitej. Stanowi portal pomiędz