Druga recenzja spektaklu "Footloose" - kwiecień 2018 r.
27 kwietnia 2018 w Teatrze Muzycznym w Poznaniu miało miejsce przedstawienie będące polską wersją słynnego, amerykańskiego musicalu "Footloose". Autorką adaptacji jest Małgorzata Ryś, a reżyserem przedstawienia Jerzy Jan Połoński. Musical powstał na podstawie filmu o tym samym tytule.
Film Herberta Rossa opowiada historię Rena McCormacka - nastolatka, który zostawił swoje miejskie życie w Chicago i przeprowadził się wraz z matką do małego miasteczka - Bomont. W ruralistycznej miejscowości panuje zakaz tańczenia i słuchania muzyki rockowej. Ren, pozbawiony możliwości dobrej zabawy, zaczyna przekonywać otaczającą go młodzież o nieszkodliwości tańca. Poznaje Ariel, córkę ministra który wprowadził zakaz, i nowego przyjaciela, Willarda Hewitta. Licealiści chcą zorganizować bal maturalny wbrew zakazowi. Próbują przekonać pastora, Shawa Moore'a, by zniósł restrykcje, ale, mimo prób ekipy, władze miasta głosują przeciwko zmianie. W końcu bal odbywa się poza zasięgiem wpływu dorosłych i okazuje się wielkim sukcesem muzyki i tańca.
Musical Deana Pitchforda i Waltera Bobbiego idealnie odzwierciedla rebeliancki charakter wydarzeń w Bomont i ożywia je tańcem i śpiewem. Słynna muzyka została napisana przez Toma Snowa i Pitchforda. Poznańska wersja przedstawienia została bardzo wiernie przetłumaczona na język polski. Tekst piosenek idealnie wgrał się w rytm oryginalnej muzyki, np. sławnego "Footloose". Aktorzy wspaniale wczuli się w role teksańskich maturzystów i dali się ponieść duchowi rebelii. Bez wysiłku odtwarzali dynamiczne sceny tańca, śpiewając w ich trakcie. Istotnymi elementami scenografii były wyrafinowane operowanie światłem oraz zróżnicowane rekwizyty dostosowane do każdej sceny.
Według mnie, spektakl jest warty obejrzenia ze względu na swoją atrakcyjność wizualną, choreografię i scenografię. Idealnie oddaje atmosferę lat 60 - tych.
Film Herberta Rossa opowiada historię Rena McCormacka - nastolatka, który zostawił swoje miejskie życie w Chicago i przeprowadził się wraz z matką do małego miasteczka - Bomont. W ruralistycznej miejscowości panuje zakaz tańczenia i słuchania muzyki rockowej. Ren, pozbawiony możliwości dobrej zabawy, zaczyna przekonywać otaczającą go młodzież o nieszkodliwości tańca. Poznaje Ariel, córkę ministra który wprowadził zakaz, i nowego przyjaciela, Willarda Hewitta. Licealiści chcą zorganizować bal maturalny wbrew zakazowi. Próbują przekonać pastora, Shawa Moore'a, by zniósł restrykcje, ale, mimo prób ekipy, władze miasta głosują przeciwko zmianie. W końcu bal odbywa się poza zasięgiem wpływu dorosłych i okazuje się wielkim sukcesem muzyki i tańca.
Musical Deana Pitchforda i Waltera Bobbiego idealnie odzwierciedla rebeliancki charakter wydarzeń w Bomont i ożywia je tańcem i śpiewem. Słynna muzyka została napisana przez Toma Snowa i Pitchforda. Poznańska wersja przedstawienia została bardzo wiernie przetłumaczona na język polski. Tekst piosenek idealnie wgrał się w rytm oryginalnej muzyki, np. sławnego "Footloose". Aktorzy wspaniale wczuli się w role teksańskich maturzystów i dali się ponieść duchowi rebelii. Bez wysiłku odtwarzali dynamiczne sceny tańca, śpiewając w ich trakcie. Istotnymi elementami scenografii były wyrafinowane operowanie światłem oraz zróżnicowane rekwizyty dostosowane do każdej sceny.
Według mnie, spektakl jest warty obejrzenia ze względu na swoją atrakcyjność wizualną, choreografię i scenografię. Idealnie oddaje atmosferę lat 60 - tych.
Michalina Krawiec
Komentarze
Prześlij komentarz